บทที่ 6 ความสุขของผู้ชาย

ให้ตายสิ ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว

สติของโอลิเวียเริ่มเลือนรางเต็มที เธอสอดมือเข้าไปใต้เสื้อของแมทธิว ลูบไล้แผงอกและหน้าท้องที่แข็งแกร่งของเขา

“เดี๋ยวก่อน ได้โปรดอย่าทำตรงนี้ นี่มันในลิฟต์นะ...” แมทธิวรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดผลักเธอออกไป แต่ในวินาทีต่อมา เธอก็โผเข้ากอดรัดเขาราวกับปลาหมึก

ประตูลิฟต์เปิดออก พนักงานโรงแรมหลายคนยืนอยู่ข้างนอก เตรียมจะเข้ามา เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์ข้างใน พวกเขาก็พากันยกมือปิดปากด้วยความประหลาดใจ พร้อมกับสบตากันอย่างมีความหมาย

“เดี๋ยวก่อนครับ นี่มันไม่ใช่เรื่องที่คุณคิดนะ” แมทธิวรีบพยายามอธิบาย แต่เห็นได้ชัดว่าพนักงานไม่เชื่อเขาเลย

“คุณท่านครับ ผมเข้าใจว่าคุณท่านกับภรรยารีบร้อน แต่ว่านี่เป็นลิฟต์สาธารณะนะครับ ถ้าต้องการ ผมสามารถจัดหาห้องให้ได้นะครับ” พนักงานคนหนึ่งตอบอย่างสุภาพ

“เราไม่ได้เป็นสามีภรรยากัน...” แมทธิวรีบอธิบาย แต่พนักงานก็พยักหน้าให้เขาอย่างเข้าใจ

“แน่นอนครับคุณท่าน ผมเข้าใจว่าท่านต้องการเก็บความสัมพันธ์ไว้เป็นเรื่องส่วนตัว ต้องการให้ผมจัดห้องให้เลยไหมครับ”

“เราก็ไม่ได้เป็นคนรักกันด้วย...” คำอธิบายของแมทธิวต้องหยุดชะงักลงเมื่อโอลิเวียประทับริมฝีปากลงบนปากของเขาอีกครั้ง

“ก็ได้ ช่วยหาห้องให้เราที ผมต้องจัดการผู้หญิงบ้าคนนี้ให้พ้นตัว” ในที่สุดแมทธิวก็ยอมแพ้ ตัดสินใจหาที่ส่วนตัวเพื่อรับมือกับสถานการณ์น่าอึดอัดนี้

“ได้ครับ เชิญตามผมมาเลยครับ” พนักงานคนนั้นพูดกับวิทยุสื่อสารสั้นๆ ซึ่งคาดว่าคงกำลังติดต่อกับแผนกต้อนรับ ก่อนจะนำทางแมทธิวไปยังห้องพักอย่างรวดเร็ว

“ขอให้มีความสุขกับภรรยานะครับคุณท่าน!” พนักงานขยิบตาให้แมทธิวอย่างมีความนัยก่อนจะปิดประตู

เมื่อพนักงานจากไปแล้ว แมทธิวก็ใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดแกะโอลิเวียออกจากตัวแล้วเหวี่ยงเธอลงบนเตียง

“คุณเป็นใครกันแน่” เขาเค้นเสียงถาม แต่โอลิเวียไม่ตอบ เอาแต่จ้องมองเขาด้วยดวงตาเหม่อลอย

เสื้อผ้าของเธอหลุดลุ่ยจากการยื้อยุดกันในลิฟต์ เผยให้เห็นผิวขาวเนียนเป็นช่วงๆ ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์และยาทำให้แก้มของเธอแดงก่ำ

หัวใจของแมทธิวเต้นรัวเมื่อเห็นเรียวขาเนียนและหน้าอกที่เผยออกมาบางส่วน เขารู้สึกถึงปฏิกิริยาทางกายที่กำลังตื่นตัวจนอึดอัดอยู่ภายใต้กางเกงชั้นใน

เมื่อมองผู้หญิงที่ดูเหมือนจะมึนเมาอยู่ตรงหน้า สีหน้าของแมทธิวก็แสดงถึงความขัดแย้งในใจ

“คุณผู้หญิง คุณมีแฟนรึยังครับ” เขาถาม น้ำเสียงเจือไปด้วยความคาดหวัง อย่างไรเสียเขาก็เป็นผู้ชายปกติคนหนึ่ง แต่เพราะอาการป่วยทำให้เขาไม่เคยได้สัมผัสกับความสัมพันธ์ทางกายมาก่อน

“แฟนเหรอ เลิกกันแล้ว!” โอลิเวียหัวเราะ “ตอนนี้ฉันต้องการผู้ชายคนใหม่!”

เธอโถมเข้าใส่แมทธิวอีกครั้ง โอบกอดร่างของเขาไว้ สัมผัสอ่อนนุ่มจากหน้าอกของเธอที่เบียดชิดกับเขาทำให้หัวใจของเขาเต้นระรัวหนักขึ้นไปอีก

โอลิเวียเงยหน้าขึ้น ดึงใบหน้าของแมทธิวลงมาเพื่อจูบอีกครั้ง

“เดี๋ยวก่อน ผมยังไม่พร้อม” แมทธิวรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปใบหน้าของโอลิเวียหลายรูป แล้วส่งไปให้ผู้ช่วยของเขา

“จอห์น ช่วยระบุตัวตนผู้หญิงคนนี้ให้หน่อย เธอสำคัญมาก...”

แมทธิวเผลอสูดหายใจเฮือกเมื่อโอลิเวียปลดเข็มขัดของเขาแล้วสอดมือเข้าไปในกางเกง

การกระทำของเธอเปรียบเสมือนประกายไฟในถังดินปืน แมทธิวสูญเสียการควบคุม เขาอุ้มโอลิเวียขึ้นแล้วเหวี่ยงลงบนเตียง ก่อนจะทาบทับร่างของเธอไว้

ครั้งนี้เป็นฝ่ายแมทธิวที่เริ่มจูบก่อน ลิ้นของทั้งสองเกี่ยวกระหวัดพัวพันกัน

โอลิเวียดึงเสื้อสูทของเขากระชากมันออก เผยให้เห็นเสื้อเชิ้ตเดรสสีขาวมุกสั่งตัดพิเศษ กระดุมหลายเม็ดหลุดลุ่ยระหว่างการยื้อยุดกัน เผยให้เห็นแผงอกแน่นและลอนกล้ามท้องจางๆ

ความปรารถนาเข้าครอบงำเหตุผล แมทธิวรู้สึกว่าร่างกายร้อนรุ่มดั่งไฟขณะที่เขาฉีกกระชากเสื้อเชิ้ตส่วนที่เหลือของตัวเองออก แล้วกระชากเสื้อผ้าของเธออย่างรุนแรง

โอลิเวียตอบสนองต่อเสียงผ้าขาดอย่างกระตือรือร้น สีหน้าของเธอดูร้อนแรงยิ่งขึ้น

"ใช่ แบบนั้นแหละ มาเลย!" เธอร้องออกมา พลางผลักแมทธิวลงไปนอนหงายแล้วถอดกางเกงของเขาออก เธอขึ้นไปคร่อมอยู่เหนือร่างเขาแล้วค่อยๆ ลดตัวลง...

เขาสะดุ้งเฮือก มือของเขาบีบขย้ำต้นขาเนียนนุ่มของเธอแรงจนอาจเกิดรอย

นี่เป็นครั้งแรกของเขา แม้ว่าการกระทำของเธอจะค่อนข้างรุนแรง แต่ความรู้สึกที่ร่างกายของพวกเขาสอดประสานกัน—อ้อมกอดอันอบอุ่นและชุ่มชื้นนั้น—ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังจมดิ่งลงในอ่างน้ำอุ่น

ในวินาทีนั้น แมทธิวจำคำพูดที่เวสลีย์เพื่อนของเขาเคยบอกได้

'แกไม่รู้หรอกว่าความสุขสมมันเป็นยังไง'

"ฉันว่าตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว" แมทธิวกระซิบขณะที่ความคิดอย่างมีเหตุผลยอมจำนนต่อความปรารถนาดั้งเดิม เขารวบแขนโอบรอบตัวโอลิเวีย พลิกให้เธออยู่ใต้ร่างเขา จับขาของเธอแยกออกจากกัน และเริ่มขยับกายด้วยความรุนแรงที่เพิ่มมากขึ้น

ในขณะเดียวกัน เอสเม่ก็ได้รับโทรศัพท์จากชายสารเลวคนนั้น ซึ่งตะคอกใส่เธอผ่านโทรศัพท์

"นี่หล่อนเล่นตลกอะไรกับฉัน? ในเมื่อจัดหาผู้ชายคนอื่นให้หล่อนแล้ว จะส่งฉันมาทำไม? เงินที่ให้มาฉันไม่คืนนะ ถือว่าเป็นค่าชดเชยที่ทำให้ฉันเสียเวลา"

หลังจากถูกด่า เอสเม่ก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่เธอก็เข้าใจได้ว่าโอลิเวียถูกผู้ชายคนอื่นพาตัวไปแล้ว แต่นั่นก็ไม่สำคัญ เธอเก็บโทรศัพท์แล้วยิ้มอย่างเย็นชา

"ถึงจะผิดแผนไปหน่อย แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม โอลิเวีย แกเตรียมตัวโดนตระกูลฮาวเวิร์ดเขี่ยทิ้งเหมือนขยะได้เลย ลูคัสจะลืมแกเพราะแกมันเป็นแค่เศษขยะ แล้วฉันก็จะได้อยู่กับเขา"

รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเอสเม่ขณะที่เธอหาข้ออ้างออกจากโรงแรมแล้วขับรถมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ฮาวเวิร์ด

"ยัยผู้หญิงโง่เง่าไร้เดียงสา ถ้าหล่อนรู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังจะไปไหน ตาลูกคงถลนออกมาด้วยความตกใจ"

เอสเม่เงยหน้ามองประตูเหล็กขนาดมหึมาตรงหน้า—ที่นี่คือคฤหาสน์ฮาวเวิร์ด

ที่ทางเข้าคฤหาสน์ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนได้หยุดเอสเม่ไว้

"คุณครับ ที่นี่เป็นทรัพย์สินส่วนบุคคล ห้ามเข้าครับ"

เอสเม่มองไปที่ยาม รอยยิ้มปรากฏขึ้นและหายไปอย่างรวดเร็วบนริมฝีปากของเธอ จากนั้นเธอก็แสร้งทำหน้าตาน่าสงสาร

"พี่คะ ช่วยให้ฉันเข้าไปพบคุณเซเลสต์ ฮาวเวิร์ดได้ไหมคะ ฉันมีเรื่องด่วนมากเกี่ยวกับโอลิเวียเพื่อนของฉัน เหมือนจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับเธอค่ะ"

ภายในคฤหาสน์ฮาวเวิร์ด เซเลสต์จ้องมองโทรศัพท์ที่โทรออกไม่ติดของเธอด้วยสีหน้าที่มืดครึ้มลง

"โอลิเวียไปทำอะไรอยู่? วันแรกของการแต่งงานก็กล้าแหกกฎของบ้านนี้ ออกไปข้างนอกดึกดื่นป่านนี้ยังไม่กลับมา!"

เซเลสต์ขว้างโทรศัพท์ลงบนโซฟาอย่างโมโห

เดมอนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้น

"จะให้โทรตามเธอกลับมาไหมครับ?"

เซเลสต์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่ายหน้า

"ไม่ต้องลำบากขนาดนั้น ไปล็อกประตูใหญ่ของคฤหาสน์ซะ พอพรุ่งนี้เช้ายัยนั่นกลับมา เราจะได้ลงโทษให้หล่อนเข้าใจถึงผลของการไม่ทำตามกฎ"

"ครับ คุณผู้หญิง"

เดมอนพยักหน้ารับและกำลังจะออกไปล็อกประตู แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้รับโทรศัพท์จากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตู—มีคนชื่อเอสเม่มาแจ้งข่าวเร่งด่วนเกี่ยวกับโอลิเวีย