Bölüm 4

"Daniel, misafir odasında kalabilirsin!"

Emily kapıyı açtı, sonra terlikleri almak için eğildi. Bunu yaparken donakaldı.

Bu daireyi Alexander'ın haberi olmadan gizlice kiralamıştı.

İlk evlilik yıldönümlerinde, Alexander sarhoş olmuş ve daha önce hiç paylaşmadığı birçok şeyi onunla paylaşmıştı.

Ailesinin sıcaklığını hiç gerçekten yaşamadığını ve duygularını nasıl ifade edeceğini bilmediğini söylemişti.

Anne ve babasının her zaman meşgul olduğunu, aslında onların boş malikanesinden nefret ettiğini ve sevdiği biriyle küçük, samimi bir yer istediğini anlatmıştı.

Mevcut evlerinin soğuk siyah, beyaz ve gri renk şemasından ziyade sıcak, ev gibi dekorları sevdiğini belirtmişti.

Alexander ayıldıktan sonra tekrar soğuk tavrına dönse de, Emily o geceki her kelimeyi saklamıştı.

Bu 90 metrekarelik iki yatak odalı daireyi beş yıllık kira sözleşmesiyle kiralamış, onu Alexander'ın tarif ettiği sıcak ev haline getirmişti, doğru anı bekliyordu.

O anın asla gelmeyeceğini hiç düşünmemişti.

İronik olarak, şimdi sırrı kaçış yolu olmuştu.

Daniel içeriye baktı ve şaşkınlıkla durakladı. "Burası senin ve kocanın evi mi? Merak etme, Emily. Başka kalacak bir yer bulabilirim."

Daniel, Emily'nin kocasının Alexander olduğunu bilmiyordu.

Daniel hapse gittiğinde, Emily Bellevue Üniversitesi'nde yüksek lisans öğrencisiydi. Kim, ailesi olmayan bir yetimin Foster Group'un CEO'sunun eşi olacağını hayal edebilirdi ki?

Gitmek üzere döndü, ama Emily hızla bileğini tuttu.

Hapisten yeni çıkmış biri nereden para bulup da kalacak yer bulabilirdi?

"Daniel, lütfen kal. Zaten boşanma davası açıyorum, o yüzden sorun değil. Ayrıca, sen benim gerçek kardeşim gibisin."

Emily, Dawn Çocuk Evi'ne ilk geldiğinde Daniel'in onu koruduğu zamanı asla unutmayacaktı, onu zorbalık etmeye çalışan büyük çocukların karşısında durduğunu hatırlıyordu.

İyi durumda olan bir çift sadece Daniel'i evlat edinmek istemişti ama Daniel onu da yanında götürmekte ısrar etmiş, bu yüzden ikisi de evde kalmıştı.

Daniel olmasaydı, Emily belki de bu kadar sağlıklı ve güçlü büyümeyebilirdi.

Kalbinde, Daniel gerçekten onun kardeşiydi.

Konuşmasının ardından Emily ona bir çift erkek terliği verdi.

"Otursana Daniel. Buzdolabında yiyecek ve içecek var—kendine alabilirsin. Ben yatak odanı hazırlamaya gidiyorum."

Emily'nin uzaklaşmasını izlerken, Daniel'in dar gözleri suçlulukla doldu.

Ertesi sabah erken saatlerde, Emily ilaç araştırma enstitüsüne geldi.

Bir seçeneği olsaydı, Sophie'ye boyun eğmezdi.

Ama Dawn Çocuk Evi için başka alternatifi yoktu.

Girişteki resepsiyonist, hoş, bebek gibi yüzü olan genç bir kadındı.

Emily'nin Sophie'yi aradığını duyunca, gülümsemesi anında kayboldu. "Dr. Laurent toplantıda. Orada bekleyin."

Emily tereddüt etti ama tartışmadı. Pencere kenarındaki kanepeye yürüyüp oturdu.

Yapacak başka bir şey olmadığından, telefonunu çıkarıp iş başvurularının yanıt alıp almadığını kontrol etti.

Alexander'dan boşanma istediğinden beri, Foster Group'ta devam etmesi açıkça imkansızdı.

Hayattaki her şey para gerektiriyordu—özellikle tıbbi tedavisi. Bir işe ihtiyacı vardı.

Hava hafif bir bitki kokusuyla doluydu, bu Emily'yi nostaljik hissettirdi.

Birçok insan o kokuyu sevmezdi, ama Emily onu seviyordu. Tüm profesörleri Emily'nin ilaç araştırması için doğduğunu söylemişti.

Ancak, Alexander ile evlenmek için daha fazla eğitimini bırakmış ve hiç bilmediği bir alan olan hukuka yönelmişti.

Neyse ki, Emily zeki biriydi. Üç yıl içinde hukuk lisansını almış ve hukuk alanında kendini kanıtlamıştı.

Birçok hukuk bürosuna ve büyük şirkete özgeçmişini göndermişti, ancak tek bir yanıt bile almamıştı.

Emily hafifçe kaşlarını çattı, telefonunu bekleme moduna aldı ve kendini rahatlatmaya çalıştı; hala erken olduğunu, belki öğlene kadar yanıtların geleceğini düşündü.

Zaman yavaşça ilerliyordu. Emily, her yarım saatte bir resepsiyon masasına gidip Sophie'nin toplantısının ne zaman biteceğini sordu, ancak her seferinde beklemesi gerektiği söylendi.

Son sorgusunda, resepsiyonist belirgin bir şekilde sinirlenmişti. "Dr. Laurent'in toplantısı binlerce insanın hayatını ilgilendiriyor. İşiniz ne kadar acil olursa olsun, beklemek zorundasınız!"

Emily'nin gözlerinde bastırılmış bir öfke belirdi.

Çocuk yuvası olmasa, Sophie'nin itibarını umursamazdı—kadın eleştiriyi kendi üzerine çekmişti.

Sofaya geri dönerken, Emily başının döndüğünü hissetti.

Bir ayna çıkardı ve kendine baktı.

Makyajıyla birlikte Emily'nin teni düzgün görünüyordu, ancak alnında ve burnunun etrafında biriken ter rahatsızlığını ele veriyordu.

Derin bir nefes aldı ve zorlanarak ayağa kalktı.

Hemen hastaneye gitmesi gerekiyordu.

Tam kapıya ulaştığında, resepsiyonist ona seslendi. "Hey, nereye gidiyorsun?"

Emily zayıf bir sesle yanıtladı, "Kendimi iyi hissetmiyorum. Gitmem gerek."

Resepsiyonist alaycı bir şekilde güldü. "Hiç bu kadar samimiyetsiz birini görmedim! Dr. Laurent bu kadar mükemmel ve saygın bir kadın—birkaç saat beklemeden yaygara koparıyorsun? Eğitim, yetenek veya görünüş açısından Dr. Laurent ile kıyaslandığında sen kimsin? Sana söylüyorum, şimdi gidersen, Dr. Laurent'i bir daha görmeyi bekleme!"

"Dr. Laurent" isminin sürekli tekrarlanması Emily'yi acı bir şekilde etkiledi.

Eğer akademide kalsaydı, şimdi kendisi de bir doktor olabilirdi.

Ama hayat tekrar şansı sunmuyordu.

Emily dudağını ısırdı ve tekrar koltuğa oturdu.

Oda bulanıklaşmaya başladı. Emily bilincini korumak için dilini ısırdı.

Bir kez daha resepsiyon masasına yaklaştı, sesi neredeyse duyulmazdı.

"Lütfen... rica ederim... sorabilir misiniz..."

Resepsiyonist telefonundan başını kaldırdı, sabırsızca. "Beklemeni söyledim! Basit talimatları anlayamıyor musun? Dr. Laurent—hey! Sana ne oldu? Hastalık numarası işe yaramayacak!"

Resepsiyonist sözünü bitiremeden, Emily ağır bir şekilde yere yığıldı.

Genç kadın paniğe kapıldı.

Sophie'nin adını kullanarak Emily'yi taciz etmişti, ancak gerçekten kötü niyetli değildi—başkasının talimatlarını izliyordu. Emily'nin bayıldığını görünce hemen 112'yi aradı.

Ambulans Emily'yi götürürken, Sophie'nin adı tekrar gündem oldu.

Bu sefer, başlık daha da çarpıcı ve kamuoyunu kışkırtmak için tasarlanmıştı:

#Roller Değişti! Yuva Yıkan Sophie Laurent, Yasal Eşin Çökmesine Neden Oldu!#

Eşlik eden fotoğraf, Emily'nin araştırma enstitüsünün zemininde yattığını gösteriyordu, ancak yüzü hala bulanıktı.

Gönderi büyük bir yankı uyandırdı. Öfkeli kadın internet kullanıcıları araştırma enstitüsünün resmi hesabını doldurdu, Sophie'nin profilini hakaretlerle etiketlediler.

Erkek internet kullanıcıları ise Sophie'nin vücut yapısını asıl eşininkiyle karşılaştırarak, Alexander'ın şanslı bir adam olduğunu düşündüler.

Emily bilincini yeniden kazandığında, öğleden sonraydı.

Mükemmel bir takım elbise giymiş bir adam, hastane yatağının yanında, altın güneş ışığına batmış oturuyordu.