Rozdział 96

Tristan’s P.O.V.

I po raz pierwszy od miesięcy poczułem to – nie tę otępiałość, która trzymała mnie w ruchu od jednego pustego dnia do następnego, ale ból pod nią. Ból wspominania wszystkiego, co miałem, i wszystkiego, co wymknęło się z moich rąk.

Wszedłem do pokoju, jak robiłem to wiele razy wcześn...