118.Kaçış

ALLISON.

Bir süre sonra, açlık midemi kemirmeye başladı ve öfkem ve hayal kırıklığıma rağmen, onun getirdiği kahvaltıyı yedim. Tuhaf bir şekilde, her şeye rağmen, içimde bir parça ona hala güveniyordu. Sonunda, acınası olan bendim. Sullivan'a tamamen güvenememiştim. Gözümde, hâlâ büyüdüğüm ağabeyi...