รางวัล

เธอทำงานต่อทั้งที่แรงแทบไม่เหลือ มีแต่ใจสู้ล้วนๆ นิ้วยังคงรัวอยู่บนคีย์บอร์ดของนิโค่ราวกับว่าเธอไม่ได้เพิ่งโดนเย็บแผลมาเมื่อวาน ผมมองมือซ้ายของเธอที่เริ่มสั่นน้อยๆ อีกครั้ง อาการสั่นที่เธอคิดว่าผมไม่ทันสังเกต

“เอาล่ะ” ผมพูดพลางทิ้งสะโพกพิงคอนโซล “เลิกคลาสได้แล้ว”

เซจไม่เงยหน้าขึ้นมอง “ขออีกแป๊บนะ ฉั...