บทที่ 16

หวังไคซานจริงๆแล้วอยากจะบอกว่าไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เลย แต่แล้วก็ได้ยินเสียงประตูดังขึ้น

ไม่มีทางเลือก ตอนนี้เขาออกไปก็ยิ่งอธิบายไม่ได้ จำต้องปล่อยให้อีกฝ่ายพูดคุยกับเฉินเอี้ยน

แม้ว่าสายตาใต้โต๊ะจะมืดสลัว แต่หวังไคซานก็ยังมองเห็นทิวทัศน์บางอย่างผ่านช่องว่างระหว่างขาทั้งสองของเฉินเอี้ยน

ภายใต้ชุดชั้นใ...