บทที่ 1289

เมื่อแรกได้ยินเสียงหัวเราะนั้น หลู่หนิงตกใจจนสะดุ้ง มือกระตุกชักดาบสั้นออกมาตามสัญชาตญาณ แต่ก็รู้สึกตัวอย่างรวดเร็ว รู้สึกละอายใจกับปฏิกิริยาที่หุนหันของตน คิดว่าตนเองยังสู้พวกสิบสองนักษัตรไม่ได้เลย

ที่จริงเขาไม่จำเป็นต้องละอายใจเลย เพราะเมื่อสิบสองนักษัตรร่วมมือกันเดินมาตามทางใต้ดินนี้ และได้ยินเส...