Rozdział 64

Przełknęłam ślinę.

Znaki były widoczne, ale trudno było sobie wyobrazić Alfę nienawidzącego stado, za które oddał krew i pot, żeby je chronić. Jego stado. Jego dom. Jego ludzi.

"Nie patrz tak zaskoczony." Zaśmiał się, ale w jego głosie nie było ani krzty humoru. "Powietrze w tej ziemi sprawia, że sk...