Rozdział 85

Czułam na sobie każde spojrzenie w pokoju.

Ashton był... no cóż, Ashton.

Wyglądał jak chodzące dzieło sztuki.

Ale nie tylko piękne.

Niebezpiecznie piękne.

Jak te hiperrealistyczne obrazy 3D urwiska.

Gapisz się za długo i zaczynasz czuć, jak spadasz.

Ja? Też nie wyglądałam źle.

Może trochę mniej anie...