Rozdział 122

Adelaide

Alaric patrzył na mnie z spokojnym uśmiechem na twarzy. „Jeśli to jest długość, do której muszę się posunąć, żeby z tobą porozmawiać,” powiedział, „to nie, nie męczę się samym sobą, Addy.”

Z niedowierzaniem otworzyłam usta, gdy jego uśmiech jeszcze bardziej się rozszerzył, a on wciąż patr...