Rozdział trzysta pięćdziesiąt jeden

KODA

Zanurzając się głęboko pod wściekłość burzy, tak głęboko, że już nie słyszę deszczu, pcham z całej siły. Macham nogami i ciągnę za morze, chwytając i sięgając po każdy zdobyty cal. Bicie mojego serca zaczyna się stłumiać, zwalniając tak bardzo, że zaczynam myśleć, że moje serce przestało b...