Rozdział dwieście dziewięćdziesiąt cztery

ANASTACIA

Mój wzrok odrywa się od nagle bladej, zaniepokojonej twarzy Paula i kieruje się w stronę miejsca za jego ramieniem, gdzie wysoka, kształtna kobieta patrzy na mnie z pogardą. Jej spojrzenie jest wyniosłe, a gdy przygląda się mojemu dresowi, który jest na mnie dwadzieścia razy za duży, m...