BÖLÜM DOKUZ

Güneş ışığı perdelerimin arasından süzülüyordu. Saatlerdir sadece düşünüyor, uyanıktım. Haftanın içinde olan her şeyin zihnimden silindiği kısa, geçici bir an oldu. Bu an sadece bir an sürdü ve her şey yeniden üzerime çöktü. Omuzlarım istemsizce düştü, açıkça depresyonda olduğumdan.

Moralim, pancak...