⋆ Rozdział 107

Leżałam w łóżku, wpatrując się w sufit, jakby miał mi zaoferować jakąś boską odpowiedź na emocjonalny labirynt, którym stało się moje życie. Bez szans. Tylko więcej głosu Xaviera, odbijającego się echem w mojej głowie w nieskończoność.

Westchnęłam w poduszkę i zrzuciłam koc. Moje mieszkanie było zby...