Hoofdstuk 2

"Wat is dit? Ben je er weer mee bezig? Heb je het niet al duizend keer gelezen?" Alexa freakte zodra ze in de auto stapte en haar vriendin het boek "Twilight: Nieuwe maan" zag vasthouden.

"Oh kom op! Onderschat mijn liefde voor Jacob Black niet, ik kan het nog duizend keer lezen!" Haar ogen hadden hartjes terwijl ze er enthousiast over sprak.

"Natuurlijk, je favoriete weerwolf weer!" Alexa rolde met haar ogen.

"Ik kan er niets aan doen! Ik ben Conner," Conner glimlachte trots, Conner Smith, een 21-jarige, zorgeloze meid en natuurlijk een grote fan van weerwolven. Ze waren al vrienden sinds de middelbare school en er was geen enkele dag waarop ze niet sprak over de bovennatuurlijke wezens, de weerwolven.

"Ja ja, natuurlijk! Mythenliefhebber!" Alexa bespotte haar.

"Het is een weerwolvenliefhebber," haar vriendin corrigeerde haar, "Weerwolfhater!" Ze riep beschuldigend terwijl ze haar wijsvinger wees.

"Hé, ik haat weerwolven niet per se. Ik haat het hele bovennatuurlijke concept, je weet wel, de demonen, feeën, vampieren en weerwolven. Ik ben volwassen," verdedigde Alexa zichzelf.

"Ja, een 20-jarige oma," bespotte Conner haar.

"Ik word 21 over 18 uur," antwoordde Alexa bits.

"Oké, dan een 21-jarige oma," stak Conner haar tong uit.

"Wat dan ook," Alexa rolde met haar ogen.

"Je hebt mijn humeur verpest! Laat me mijn man bewonderen," haar vriendin opende mokkend haar telefoon die een achtergrond van Taylor Lautner had, "Jacob!" Ze zwijmelde over de foto, haar ogen glinsterden weer.

"Dat is Taylor Lautner," merkte Alexa op.

"Hou je mond! Verpest mijn moment niet! Jij vampier!" Conner keek haar boos aan.

"Pardon! Waag het niet om me een bloedzuigend monster te noemen!" Alexa snoof.

De auto stopte plotseling en de twee werden naar voren geslingerd.

"Wat is dit, Kevin?!" schreeuwde Alexa naar haar vriend die achter het stuur zat, Kevin Warthin, haar vriend sinds de middelbare school.

"Gun me een pauze! Jullie maken me doof!" Kevin schreeuwde, terwijl hij zich naar hen omdraaide.

"Ja, arme jij," klikte Lia met haar tong vanaf de passagiersstoel, Lia Terrel, Alexa's beste vriendin sinds de middelbare school.

"Bedankt, Lia," mompelde Kevin terwijl zijn lippen zich tot een strakke lijn persten.

"Hé, jongens! Rustig aan! We gaan op reis, niet op oorlog?" Tyler greep in vanaf de achterbank.

"Zij begon." Conner keek boos naar Alexa.

"Laat het gaan, Con," berispte Murphy, haar tweelingbroer, van achteren.

"Laten we wat muziek spelen, Lia, wil jij?" Tyler keek naar Lia, die haar schouders ophaalde en wat rockmuziek opzette. Met de muziek die in hun oren dreunde, hervatte de groep de reis.

---

"Ik ben zo dood! Mam gaat me vermoorden. Het is al 11 uur! Kijk naar het aantal gemiste oproepen! Ik zei toch dat we eerder moesten vertrekken." Alexa schreeuwde zodra ze uit de auto stapte.

"Hoe is dat mijn schuld? De auto ging kapot, weet je nog?" Kevin zei ter verdediging.

"Kom op," Lia omhelsde haar beste vriendin om haar te kalmeren, "Het is over een uur je verjaardag, vrolijk op!" Ze wreef over haar armen terwijl ze naar het huis liepen.

Het huis was donker, "Waarom zijn de lichten niet aan? Mam kan niet slapen," Alexa fronste.

Kevin voelde iets en zijn ogen vernauwden, "Wacht hier," hij rende het huis in. Tyler wierp een zijwaartse blik op Lia, die hem toen een knikje gaf, "Jullie blijven hier," Tyler volgde Kevin naar binnen.

"Waarom? Is het een verrassingsverjaardagsfeest of zoiets?" Alexa haalde haar schouders op en keek naar Lia.

"Ik denk het." Lia glimlachte naar haar, maar de glimlach bereikte haar ogen niet.

"Hoe kan het dat ik niets weet van dit verrassingsfeest?" Conner keek Lia beschuldigend aan.

"Ik ook niet," Murphy vernauwde zijn ogen.

Op dat moment hoorden ze een klap van binnenuit.

"Wat was dat?" Conner knipperde met zijn ogen en keek naar het donkere huis.

"Vergeet die verrassing, ik ga naar binnen!" Alexa liep naar de deur.

"Nee, dat doe je niet!" Lia ging voor haar staan en blokkeerde de weg.

Het geluid werd luider, Alexa probeerde verder te gaan, maar Lia week niet. Plotseling brak er iets door het raam, iets enorms, dat ding landde op de grond en de grond trilde door de impact.

"Wat is dat in hemelsnaam?" Murphy schreeuwde van schrik terwijl hij naar het enorme wezen keek.

Het wezen schudde zijn hoofd, stabiliseerde zich op de grond en gromde naar hen.

"Is dat een wolf?" Conner knipperde verbaasd.

"Stap achteruit!" Lia sprong plotseling naar voren en recht voor hun ogen veranderde ze in een wolf die de andere wolf aanviel.

"Wow! Heb ik net gezien wat ik net zag?" riep Conner met open mond.

Nog een luid geluid kwam uit het huis, "Mam!" Alexa draaide zich om, haar moeder was binnen, "Ik moet naar mijn moeder!" Ze rende het huis in en vond haar huis overspoeld door wolven, ze waren overal.

"Mam?" riep ze. Ze voelde iets op haar afkomen, ze slikte, net op dat moment duwde iemand haar opzij, "Rennen!" hoorde ze hem roepen. Haar ogen werden groot toen ze haar redder zag, het bleke wezen dat de ledematen van het andere wezen dat haar had benaderd, verscheurde. Hij greep een ander en met zijn scherpe tanden in zijn nek zoog hij hem leeg.

"K-Kevin?" Het duurde even voordat ze hem herkende, het was haar vriend, haar stem trilde, haar ogen werden groot terwijl ze hem zijn met bloed bevlekte lippen zag afvegen.

Ze gilde toen een ander wezen op het punt stond haar aan te vallen, haar knieën knikten, ze viel op de grond, haar ogen dicht, maar er gebeurde niets. Toen ze haar ogen opende, had Kevin zijn handen om de nek van het wezen, verstikte hem, "Rennen, Alex!" riep hij naar haar. Haar benen weigerden te luisteren, ze kroop de trap op toen ze iets aan haar been voelde trekken. Toen ze zich omdraaide, schoot een bleek wezen recht voor haar langs, ze probeerde hem weg te schoppen, maar hij week niet. Net op dat moment sprong een wolf naar binnen, schopte de man en sloeg hem door de muur. Alexa rende naar haar kamer en sloot de deur achter zich, "Wat is hier in godsnaam aan de hand?" Ze omhelsde haar knieën.

De deur barstte open toen een wolf op haar afkwam, "Nee! Ga weg!" Ze kroop achteruit totdat haar rug de muur raakte. De wolf naderde haar langzaam, het maanlicht brak door de wolken, het licht kwam haar kamer binnen en scheen op zijn zilveren vacht. Haar adem stokte toen hij dichterbij kwam, de wolf duwde haar toen zachtjes aan, "Het is oké, mama is hier." fluisterde het.

"Mam?!" Haar ogen werden groot.

Was ze geschokt? Bang? Wat was er aan de hand? Het was haar verjaardag en ze verwachtte dat ze een verrassingsfeest hadden voorbereid of zoiets, toen Kevin haar tegenhield om haar eigen huis binnen te gaan. Maar ze vond groepen vampieren en weerwolven die haar huis binnenvielen, haar vrienden veranderden plotseling in dieren en haar moeder was nergens te bekennen en nu sprak een wolf tegen haar met de stem van haar moeder?!