Rozdział 127: Penny

Biegnę za nim, buty chrzęszczą na mroźnym żwirze.

„Asher,” wołam. „Zwolnij, proszę. Każdy twój krok to jak pięć moich.”

Nie odpowiada, ale zwalnia na tyle, że mogę go dogonić, tył jego płaszcza ociera się o moje ramię. Patrzy przed siebie, szczęka napięta od napięcia.

Za mną słychać szybsze kroki...