Rozdział 138

Siedzimy naprzeciw siebie, prezenty i świece między nami na stole. Zanim zdążę wziąć kęs, Kent mówi, co mu leży na sercu. "Jesteś za daleko, chodź tutaj," szepcze, dotykając krzesła na prostopadłym brzegu stołu.

Uśmiecham się, wstając i przesuwając się. Myślę, że te rzeczy były na środku stołu, za t...