Rozdział 43

Luciana

Ciężar mojej głupoty wciąż krążył wokół mnie, gdy siedziałam tam, tonąc w swoich własnych błędach. Zimny fetor zaschniętej krwi, który sączył się w ciemnościach, sprawiał, że moja krew wrzała.

Talia zamilkła, i nie mogłam jej winić; kto by nie? Byłam lekkomyślna i uparta, wciągając n...