Rozdział 132

Carmine

„Dobrze, synu, daj mi chwilę, przygotuję się i dam ci znać,” odpowiedziała, a ja tylko skinąłem głową, obserwując, jak odchodzi.

Opadłem na łóżko, wypuszczając głośne westchnienie, wpatrując się w pustkę. Wtedy usłyszałem delikatne pukanie do drzwi, co sprawiło, że zamknąłem oczy z...