58: Teodor

Szłam miękkim wykładanym dywanem korytarzem od mojego apartamentu do pokoju Emmy, z uśmiechem błąkającym się na moich ustach, którego nie mogłam do końca powstrzymać. Obraz jej twarzy, gdy po raz pierwszy zobaczyła moją wannę – oczy szeroko otwarte z zachwytu, usta rozchylone z radości – wyrył się w...