Rozdział 339

Komnata wciąż brzęczała od echa słów uzdrowicielki. Dwa życia.

Uśmiech Verelisse zgasł w jej gardle, oczy utkwione ostro w synu. Szczęka Caedrosa zacisnęła się, srebrne włosy łapały światło jak lodowa korona.

„Jeszcze raz,” powiedziała Verelisse, głos niski, ale stanowczy. „Sprawdź go jeszcze raz. N...