Rozdział 184

Pałac był zbyt cichy.

Ronan poruszył się w swojej komnacie, pot chłodził jego skórę, gdy światło przez zasłony przesuwało się—zbyt złote, by było komfortowe, zbyt nieruchome, by było bezpieczne. Jego palce zacisnęły się na prześcieradłach. Oddech, początkowo płytki, pogłębił się, stając się szorstk...