Rozdział 217

Zrobiłam plan, głupi, mały i odważny w sposób właściwy dla przestraszonych ludzi: powiem mu. Nie dramatyczna przemowa, nie ultimatum ze łzami, ale prawda—księga, którą podsłuchałam, cienki głos burmistrza—ta część, która oznaczała, że ktoś inny może skończyć bez pól do uprawy. Powiem mu to dzisiaj w...