Rozdział 643 Martwi, Wszyscy martwi

Łzy spływały po jej pustych, bezradnych oczach, mocząc jej twarz, nawet tego nie zauważając. Powoli osunęła się na kolana.

Aurelia opuściła głowę, jej palce wbijając się w ostre kamienie na ziemi, jej głos łamał się, gdy wołała: "Nathaniel!"

Ciągle wymawiała jego imię, jej oczy wypełnione były jed...