Rozdział 44

[Punkt widzenia Evelyn]

Śmiech w jakiś sposób zdjął większość napięcia z pokoju, razem z bolesnym napięciem, które przeszywało moje nogi i stopy. Przesunęłam ciężar na pięty i oparłam się o ścianę, żeby lepiej się wesprzeć.

Alexander w końcu zdołał się uspokoić. Spokojnie odchrząknął i powiedział: ...