Rozdział 22

Logan’s POV

Ciężar nocy przytłaczał nas, gdy zbieraliśmy się na polanie. Odejście nieznajomego pozostawiło duszącą ciszę, a ja wciąż czułem echa jego złowrogiego śmiechu wibrującego w powietrzu. Mój wilk niespokojnie krążył w mojej głowie, warcząc na zagrożenie, które przyszło i odeszło zbyt łatwo...