Rozdział 103: Krawędź komfortu

„Niemożliwe,” mówi Kieran poważnie. „Nie mogę cię zabrać do Aleksandra, nawet gdybym chciał.”

Słowa Kierana wiszą w powietrzu, a jego uśmiech się rozszerza, gdy obserwuje, jak moja twarz ciemnieje. Marszczę brwi, podejrzenia gryzą mnie w myślach. „Dlaczego nie?” pytam, głos mi się napina.

Kieran c...