Rozdział 76: Wiersz po wierszu

Cisza poranka po tym, jak Isla zobaczyła intruza, była ostrzejsza niż szron, który osadzał się na liściach sadu. Nie spała — zamiast tego chodziła między rzędami z latarnią Jonasa, a każdy skrzyp gałęzi i cichy krzyk ptaka ściskał jej serce coraz mocniej.

Gdy słońce przebiło się przez wschodnią lin...