Rozdział 55: Pogrzebana prawda

Do czasu, gdy cisza sadu zbladła wraz ze świtem, buty Isli były przemoczone, a jej ciało zdawało się zszyte z równych części zimna i uporu. Nie spała — ani ona, ani Jonas — ale żadne z nich nie wspomniało o tym, gdy przemierzali rzędy sadu, sprawdzając każdy płot, każdy węzeł drutu, każdą linię, któ...