Rozdział 42: Roszczenie nieznajomego

Następnego ranka słońce wzeszło tak jasno, że sad mógł pomyśleć, że wiosna przyszła przedwcześnie. Cienkie promienie słońca osnuły oszronione gałęzie, sprawiając, że błyszczały jak szkło. Isla obserwowała to wszystko z ganku, obok jej kolana opierała się stara laska Saula. Cisza mogła zniknąć, ale t...