Rozdział 146: Korzenie determinacji

Ciche sady rozciągały się za nimi, ich cisza nie była teraz ciężka, lecz stała—jak cisza przed świtem. Isla szła obok Jonasa, jej palce wciąż splecione z jego, szorstkość jego dłoni uziemiała ją, nawet gdy jej umysł wirował. Burza minęła, zarówno ta na niebie, jak i ta w jej piersi. Ale to, co czeka...