Rozdział 66

Deszcz w końcu ustąpił. Teraz ledwie mżyło. Byłam szczęśliwa, że mogłam wyjść z samochodu. W środku cisza między nami była tak gęsta, że można ją było kroić nożem. Krople wody spływały po szybach, gdy patrzyłam na zewnątrz.

Felix, z zaciśniętą szczęką, wpatrywał się uparcie w przednią szybę. Moje p...