Rozdział szesnasty

„Co. Z. Moim. Szczeniakiem.” Jego oczy były czarne jak węgiel, gdy wywarczał każde słowo jak staccato. Jęknęłam i nie mogłam wydusić ani słowa, bo czułam, jak we mnie rośnie ciemna otchłań, sprawiając, że czułam się zawstydzona, że udało mi się wkurzyć mojego partnera.

„On... On umrze... Adrian. Tw...