Rozdział 109

Dni, które nastąpiły potem, stały się dziwnym rytmem nadziei i rozpaczy, naznaczonym przez jednostajny dźwięk monitorów i miękkie szuranie butów pielęgniarek po linoleum. Placówka medyczna stała się moim światem, ograniczonym do wąskiej przestrzeni między łóżkiem mojej matki a niewygodnymi krzesłami...