Rozdział 36

Felix

"Bezwartościowy śmieć!" Głos taty rozbrzmiał echem w naszym domu, gdy pchnąłem ciężkie dębowe drzwi.

Siedział na importowanej skórzanej kanapie jak jakiś król Wall Street, twarz ciemniejsza niż burza nad miastem, palce zaciśnięte na tym cholernym hebanowym kiju, który zawsze nosił — bardziej...