Rozdział 163

„Proszę, wybacz mi.” Głęboki głos błagał. „Kto to powiedział?” zapytał Damien. „Jestem Max, Luther jest moim człowiekiem.” Powiedział, a jego oczy były zupełnie czarne. „Rozumiem, że wszystko, co mój człowiek zrobił, doprowadziło do tego momentu i jego działania sprowadziły na nas wyrok śmierci.” Sp...