Rozdział dwudziesty pierwszy

Raleigh

„Naprawdę nie powiesz mi, dokąd jedziemy?” pytam po raz drugi, odkąd wróciliśmy do ciężarówki dwadzieścia minut temu.

On tylko się śmieje i kręci głową, nie odrywając wzroku od drogi. Z westchnieniem krzyżuję ramiona na piersi i wydymam dolną wargę w udawanym grymasie.

„Naprawdę będziesz si...