Rozdział Siedemdziesiąty

Raleigh

Wciąż wpatruję się w drzwi, które właśnie zamknęły się za nim, nie mogąc uwierzyć, że po prostu wyszedł. Chwilę później drzwi otwierają się ponownie i nadzieja wypełnia mnie, że wrócił, ale kiedy przez drzwi wpadają moi bracia, wszyscy trzej z wyrazem zdziwienia na twarzach, wiem bez cienia...