Rozdział 57

Sienna:

Wczesne poranne światło przesączało się przez duże okna, miękkie i złociste, tańcząc po krawędziach pokoju. Przez krótką chwilę zapomniałam, gdzie jestem.

To nie był mój dziecięcy pokój. To nie była też Izba Chorych.

To był jego pokój.

To był pokój, który nagle wybrał, aby chciał, żebym ...