Rozdział 198

Damon:

Siedziałem na skraju łóżka, łokcie oparte na kolanach, głowa opuszczona, próbując zrozumieć coś, co nie dawało się pojąć. Sienna nie pozwalała mi wyjść poza ten pokój. Nie winiłem jej. Martwiła się, a po tym, w jakim mnie zobaczyła stanie, wiedziałem, że miała rację.

Pokój był cichy, zbyt c...