Musiałem zapytać

Damien przeprosił, delikatnie i ciepło całując mnie w skroń - gest, który był zarówno zaborczy, jak i pełen szacunku. „Wracam za dziesięć minut,” szepnął, jego głos wciąż lekko szorstki, i wyszedł przez przeszklone drzwi, telefon już w ręku.

Obserwowałam go z chłodnego wnętrza mieszkania. Słońce od...