⋆ Rozdział 149

Cillian—

Cillian szedł przez bagna. Był boso, końce jego długiego płaszcza ciągnęły się po błocie, gdy szedł. Powietrze było nieruchome, wilgotne od zapachu próchnicy i starożytnych rzeczy dawno pogrzebanych. Księżyc nad nim był niemożliwie duży i jasny, zawieszony w ciemnym, bezchmurnym niebie. O...