⋆ Rozdział 116

Tak więc, cisza między mną a Cillianem rozciągała się gęsto jak mgła – niewygodna, przytłaczająca. Siedzieliśmy w swoich rogach tylnego siedzenia, przepaść emocji między nami, niewidoczna, ale niemożliwa do zignorowania.

Strona Cilliana promieniowała lodowatą obojętnością. Moja była burzą zamętu, fr...