Louisa

Zostałam odnaleziona przez moich biologicznych rodziców tylko po to, by stać się mobilnym bankiem krwi dla ich adoptowanej córki Leili, oczekiwano ode mnie, że poświęcę się, oddając krew—nawet moje serce—za każdym razem, gdy poważnie zachorowała...
Moi rodzice mnie nienawidzili, a mój własny brat mnie odurzył, grożąc mi życiem, aby zmusić mnie do poślubienia umierającego mężczyzny jako zastępstwo za Leilę.
Straciwszy wszelką nadzieję w moją rodzinę, podpisałam umowę o zerwaniu wszelkich więzi z nimi i wzięłam dużą sumę pieniędzy na inwestycję w małżeństwo.
Czego nie wiedzieli, to że byłam tajemniczym laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny, posiadającym najnowocześniejszą technologię badawczą na świecie...

"Czy kobieta powinna porzucić karierę, aby zostać gospodynią domową?"

Po siedmiu latach małżeństwa mój mąż zdradził mnie – nawet bliźniaki, które prawie umarłam rodząc, teraz stanęły po stronie jego kochanki.

Kiedy zdiagnozowano u mnie raka, opuścili mnie, gdy byłam nieprzytomna, aby świętować z inną kobietą.

Nigdy nie widziałam mojego męża tak delikatnego, ani bliźniaków tak dobrze wychowanych – wyglądali jak prawdziwa rodzina, podczas gdy ja byłam tylko outsiderem obserwującym ich szczęście.

W tej chwili żałowałam, że kiedykolwiek wybrałam małżeństwo i macierzyństwo zamiast moich ambicji.

Zostawiłam więc papiery rozwodowe i wróciłam do mojego laboratorium.

Kilka miesięcy później moje przełomowe odkrycia trafiły na nagłówki gazet.

Dopiero wtedy mój mąż i dzieci zdali sobie sprawę, co stracili.

"Kochanie, pomyliłem się – nie mogę żyć bez ciebie. Daj mi jeszcze jedną szansę!" błagał.

"Mamo, byliśmy głupi – ty jesteś naszą prawdziwą rodziną. Proszę, wybacz nam!" płakali bliźniaki.

Od pierwszego zauroczenia do przysięgi małżeńskiej, George Capulet i ja byliśmy nierozłączni. Ale w naszym siódmym roku małżeństwa, on zaczął romansować ze swoją sekretarką.

W moje urodziny zabrał ją na wakacje. Na naszą rocznicę przyprowadził ją do naszego domu i kochał się z nią w naszym łóżku...

Zrozpaczona, podstępem zmusiłam go do podpisania papierów rozwodowych.

George pozostał obojętny, przekonany, że nigdy go nie opuszczę.

Jego oszustwa trwały aż do dnia, kiedy rozwód został sfinalizowany. Rzuciłam mu papiery w twarz: "George Capulet, od tej chwili wynoś się z mojego życia!"

Dopiero wtedy panika zalała jego oczy, gdy błagał mnie, żebym została.

Kiedy jego telefony zalały mój telefon później tej nocy, to nie ja odebrałam, ale mój nowy chłopak Julian.

"Nie wiesz," zaśmiał się Julian do słuchawki, "że porządny były chłopak powinien być cichy jak grób?"

George zgrzytał zębami: "Daj mi ją do telefonu!"

"Obawiam się, że to niemożliwe."

Julian delikatnie pocałował moje śpiące ciało wtulone w niego. "Jest wykończona. Właśnie zasnęła."