Luna Hart

Pięć lat temu zostałam odurzona przez moją przyrodnią siostrę. Z konieczności opłacenia czesnego, ostatecznie zaakceptowałam sytuację. Czułam jego gorący oddech przy moim uchu, jego szorstkie palce muskały moje wewnętrzne uda, wywołując tępy, elektryczny ból. Jego twardy kutas naciskał na moją mokrą cipkę, moje serce biło jak szalone, ciało instynktownie wyginało się, pragnąc głębszego pchnięcia.
Po tej nieostrożnej nocy, odeszłam w hańbie, tylko po to, by odkryć, że jestem w ciąży z trojaczkami.
Pięć lat później wróciłam jako nowa gwiazda w dziedzinie medycyny, gotowa zemścić się na macosze, przyrodniej siostrze i ojcu.
Wtedy pojawił się Harrison Frost, patrząc na małe wersje siebie, namawiając je, by nazywały go "Tata".
Zdjął koszulę, uśmiechając się. "Hej, chcesz przeżyć tę noc jeszcze raz?"

W ciemności pocałowałam Filipa w usta, przejeżdżając językiem po jego szyi i podgryzając jego płatek ucha. "Czy nie uważasz, że to ekscytujące, panie Foster?" moja ręka szturchnęła jego klatkę piersiową, przejeżdżając po niej, aż dotknęłam jego długiego, budzącego się penisa przez spodnie.
Zemsta stała się moim jedynym powodem do życia, a Filip Foster – potężny człowiek stojący za imperium Brightonfield – stał się moim celem. Zimny, enigmatyczny i nieosiągalny, był idealnym pionkiem w moim planie. Nigdy jednak nie przewidziałam, że zostanę uwikłana w jego czułość i dominującą zaborczość. Czy ten zakazany romans ma na celu podsycić moją zemstę, czy stanie się pułapką, z której nie będę mogła się uwolnić?

Jako zastępcza panna młoda, byłam postrzegana przez mojego ojca jako pionek, a przez macochę jako ktoś bez wartości.
Porzucona przez ojca i wysłana na wieś jeszcze jako dziecko, w końcu wróciłam do domu, tylko po to, by zostać szybko odrzucona ponownie—tym razem do zakładu psychiatrycznego na polecenie mojej macochy.
Dopiero trzy lata później zostałam uwolniona, moja wolność kupiona wyłącznie po to, by zastąpić moją przyrodnią siostrę w małżeństwie z rodziną Sterlingów.
„Bogactwo rodziny Sterlingów jest niewyobrażalne, a William Sterling to rzadki i godny dżentelmen. Małżeństwo w ich domu zamiast twojej siostry to błogosławieństwo—nie zapomnij o swoim miejscu!”
Jednak wszyscy wiedzieli, że William, sparaliżowany w wypadku samochodowym, nie był już tym, kim kiedyś był—humorzasty, niestabilny, a według plotek, nie miał długo żyć.
Nikt nie mógł przewidzieć, że po naszym ślubie nogi Williama cudownie się wyleczą.
I dopiero wtedy zaczęli zdawać sobie sprawę, że ta młoda kobieta była daleka od przeciętności. Gdy prawda wyszła na jaw, zostali w osłupieniu.
Ta kobieta była prawdziwą królową.