Clara Whitfield

„Chloe, gdybym kiedykolwiek zrobił coś strasznego, wybaczyłabyś mi?” zapytał.

Uśmiechnęłam się pewnie. „Absolutnie nie. Uciekłabym daleko, daleko i nigdy byś mnie już nie zobaczył.”

Zawsze wierzyłam, że jestem jedyną miłością Arthura Williamsa.

Ale gdy odkryłam, że Arthur ma dziecko z moją siostrą, zdałam sobie sprawę, że to wszystko było częścią planu od samego początku.

Powiedziałam i zrobiłam. Zniknęłam z jego życia na dobre.

...

Chloe Brown była największym żalem Howarda Millera.

Więc kiedy odkrył, że Chloe nie jest szczęśliwa, nie wahał się zabrać jej od Arthura.

Już zamężna? W ciąży z dzieckiem kogoś innego? I co z tego?

Dla Howarda Chloe była i zawsze będzie tą jedyną.

Ciągle aktualizowane...

Świat Adeline zawalił się w jeden dzień: jej chłopak przyłapany na zdradzie, jej najlepsza przyjaciółka wspólniczką, i lekkomyślna, pełna żalu noc z jej wpływowym szefem.

Dno nie było wystarczająco głębokie—potem przyszło wezwanie od policji.

"Adeline? Ty i twój chłopak jesteście podejrzani o dystrybucję nielegalnych filmów. Przyjedźcie tutaj."

Na komisariacie jej przerażenie osiągnęło szczyt: dowody wideo nie były tym, co sugerowali, ale graficzną zdradą—jej chłopak i jej najlepsza przyjaciółka. Rozbita to za mało powiedziane.

Ale los zainterweniował tej samej nocy. Topiąc swoje smutki, napotkała wzrok Ronalda Williamsa. Zobaczył jej ból, a zanim noc dobiegła końca, zaoferował jej linę ratunkową owiniętą w śmiałość: "A może zostaniesz panią Williams?"

Pytanie nie było propozycją; było objawieniem. W tej chwili, pośród ruin jej życia, Adeline poczuła przerażający, elektryzujący pociąg.

Nie była tylko kuszona—była już uzależniona.

Cztery rozdziały aktualizowane codziennie...

Przez sześć lat małżeństwa poświęcałam wszystko dla rodziny.

A mój mąż, Artur Kowalski, spędzał dni, opiekując się inną kobietą, podczas gdy moje dzieci życzyły sobie, żebym na zawsze zniknęła z ich życia.

Gdy moje palce zmiatały kurz z medalu Nobla mojej matki, w mojej głowie krystalizowało się postanowienie: od dziś będę żyć dla siebie!

Mąż? Nie potrzebuję go. Dzieci? Też ich nie potrzebuję.

Z powrotem w laboratorium, w końcu stanęłam na podium, na które wszyscy patrzyli z podziwem.

Ale gdy wepchnęłam papiery rozwodowe w ręce Artura, on i dzieci zupełnie się załamali.

Wyrwałam się z ich kurczowego uścisku. Artur nagle zmiękł, upadając na kolana przede mną z przekrwionymi oczami, jego głos łamał się, gdy błagał: „Elaine... nie odchodź ode mnie...”

Ciągle aktualizowane...