บทที่ 200

ผมไม่รู้เลยว่าทำไมจู่ๆ เล็กซี่ถึงอยากไปห้าง แต่ถึงตอนนี้ผมก็เรียนรู้แล้วว่าจะไม่ตั้งคำถามกับการแวะนอกลู่นอกทางแปลกๆ ของเธอ เธอก็ไม่ค่อยพูดอะไรด้วย—แค่เดินเร็วๆ คอยเหลียวมองข้ามไหล่เหมือนกลัวว่าจะมีมือปืนซุ่มยิงอยู่ในศูนย์อาหาร ซึ่งถึงตอนนี้ผมก็เรียนรู้แล้วว่าจะไม่ตั้งคำถามกับเรื่องนั้นเหมือนกัน

“เล็...