บทที่ 143

ภายในห้องของซีโน ไฟถูกปิดจนหมด เขานอนพาดตัวอยู่บนเตียง จ้องมองเพดานมืดมิด

เขาเงียบงัน แต่ในหัวกลับเต็มไปด้วยความคิดอื้ออึง

ความรู้สึกและความคิดที่สับสนปนเปกันกำลังวิ่งวนเริงระบำอย่างบ้าคลั่ง ความเงียบงันรอบตัวยิ่งฉุดให้เขาจมดิ่งลึกลงไปในห้วงเหวอันไร้ที่สิ้นสุดแห่งความคิดที่ทำลายล้าง

ซีโนรู้สึกอ้า...