Rozdział 95

Odsuwa się na tyle, by spojrzeć mi w oczy, a jej wyraz twarzy znów jest burzliwy. „Jeśli naprawdę tak się czujesz,” mówi drżącym, ale stanowczym głosem, „powinieneś był mi to powiedzieć.”

Mrugam, wciąż bez tchu od ciężaru tego, co właśnie wyznałem.

„Za pierwszym razem, gdy powiedziałam, że cię kocha...