Rozdział 269: Penny

Powietrze na zewnątrz teatru jest zimne, ale ledwo to czuję. Brokat przylega do mojej skóry, policzki bolą od uśmiechania się, a adrenalina wciąż pulsuje jak drugie serce pod moją skórą. Wszystko wydaje się głośniejsze—jaśniejsze—jakby świat podkręcił głośność i jeszcze nie wiedział, jak się uspokoi...